15/1/13

UNA DOSI DE BONES NOTÍCIES

Avui el post si és optimista. He estat fent la cerca de blogs solidaris i n'he trobat bastants. Espigolant entre ells he pogut llegir moltes entrades agraïdes de persones que han recuperat la seva dignitat sortint de situacions molt complexes. Des de dormir al carrer passant per tot tipus d'addiccions o bé havent patit violència domèstica.
Aquí un exemple, un bon testimoni que incideix en aquesta recuperació de l'autoestima i en l'agraiment envers totes les persones que ho han fet possible.

Carta a los Reyes Magos…

QUERIDOS/AS REYES Y REINAS MAGOS/AS Y, MAJOS/AS
Soy yo, vuestro amigo Toni. Como ya sabeis, este principio de año no he sido tan bueno como debiera, pero gracias a dios, algo me hizo pensar que ese no era mi camino.
No me gustaba ni me quería yo mismo, así que ¿cómo me iban a querer los demás? Entonces pensé en hacer algo con mi vida y empecé a dejar ayudarme primero por los médicos para poder desintoxicar mi cuerpo, y después, por los educadores para que me enseñaran a cambiar mis hábitos , ayudarme a conocer mis grandes fallos y virtudes… poniendo todos mis miedos sobre la mesa y trabajarlos con profesionales de todo tipo y posicionarme cuando sea necesario, hablar, desahogarme y aprender a quererme.
Con estas cosas, que no son más que unas pocas de todas las que estoy aprendiendo, estoy muy contento por todo lo que he conseguido hasta ahora como ir recuperando mi familia y bajar mi medicación, ir abriéndome caminos en esta jungla de la vida con las ayudas económicas, el querer aprender y /o formarme mientras estoy curándome, y por supuesto, no dentro de mucho, buscar un trabajo y buscar mi sitio en esta vida.
Familia, amigos, pareja, casa… y ser todo lo feliz que pueda. Estar con el piloto encendido y cuando llegue el momento, estar preparado y usar todas las herramientas y conocimientos adquiridos para estar, ser y seguir siendo feliz.
P.D: En este medio final de año, he sido bastante bueno, por lo menos conmigo mismo y poniendo todo lo posible para ayudar a mis compañeros en esto tan difícil de la convivencia y el ponerme en los zapatos de los demás.
No me olvido de todos/as mis educadores/as que están y han estado haciendo esto posible, por eso te pido que seas buenos con ellos y les traigas muchos regalos a Joserra, Jon, Sonia y Sonia, María, Mónica y Estíbaliz y por supuesto, a mi tutora a la que he dado tanto guerra Aitziber. Y para mí, sí te pido un pendiente de aro mediano, tirando a grande.
Gracias por estar siempre conmigo y si hay más gente, niños…. que se lo merecen más que yo, por supuesto que lo entiendo y me conformo que no es poco, con el cariño recibido por todos los antes nombrados, de verdad.
Gracias por todo con el corazón.
Toni

Cap comentari:

Publica un comentari a l'entrada